"วอเตอร์เครส (water cress)" ได้ยินชื่อแล้วเป็นภาษาฝรั่ง ก็คิดว่าน่าจะปลูกยาก เพราะนึกไปเองว่าอากาศบ้านเรา มันมีแค่สองฤดู ร้อนกับร้อนมาก จะเอาผักฝรั่งมาปลูกจะงอกหรือ อากาศบ้านเค้ากับบ้านเรามันต่างกัน ภาษาไทยเราเรียกผักชนิดนี้ว่า "สลัดน้ำ"
วันนึงก็ได้วอเตอร์เครสมาจากบ้านคุณทอม คุณทอมเอามือแงะมาให้ มีรากติดดินมานิดหน่อย แล้วบอกว่าผักชนิดนี้ยึ่งตัดกินก็ยิ่งแตกยอด พอมาถึงบ้านก็ค่ำๆแล้ว ก็วางแมะเอาไว้อย่างนั้นก่อน รุ่งขึ้นถึงจะนำลงปลูก
ปรากฎว่าปลูกไปไม่กี่สัปดาห์ มันก็แตกยอด ดูจากกอก็จะใหญ่ขึ้น จากนั้นก็ลองตัดไปกิน แรกๆก็ได้ไม่เยอะ ต้องนำไปผสมผักบุ้ง หรือผักอะไรก็ได้เป็นผัดผักรวมมิตร เราต้องตัดไปกิน เพื่อให้มันแตกยอด เข้าทำนองว่ายิ่งกินมากเท่าไร มันก็แตกยอดมากขึ้นกว่าที่เราตัดไปกินอีก อย่างนี้ถูกใจมั่กมั่กค่ะ เมล็ดก็ไม่ต้องว่านใหม่เหมือนผักทั่วไป แถมยิ่งกินยิ่งแตกยอด อันนี้ข้อดีข้อที่หนึ่ง
ข้อดี่อีกข้อคือ จากที่ค้นหาข้อมูลทางวิชาการพบว่า วอเตอร์เครสประกอบด้วยวิตามัน เอ ไรโบฟลาวิน ธาตุเหล็ก แคลเซี่ยม และโปรตีน ใช้ลดความดันโลหิต
การปลูกอาจจะวางกิ่งตามแนวนอนก็ได้ เพราะรากจะออกตามข้อ ก็จะเป็นการขยายพันธุ์ที่รวดเร็วดีมาก
เมนูส่วนใหญ่ที่นำไปทำอาหารก็คือต้มจืด ใส่ไข่เจียว ผัดน้ำมันหอย ใส่ต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป หรือกินสดเป็นผักสลัด ใส่ในแซนวิช หลากหลายเมนูค่ะ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น